The day after …
Gisterochtend zijn Pascale en ik met de ziekenauto teruggebracht naar het vertrouwde Leyenburg ziekenhuis. De nacht in Utrecht hadden we nog best aardig geslapen. Pascale was natuurlijk bekaf van alle belevenissen en was zo vermoeid dat ze snel in een diepe slaap was gevallen. Het was fijn dat er voor mij een bedje bijgeschoven kon worden zodat ze ’s nachts niet alleen was.
De terugreis met de ambulance was best leuk, het was mooi weer en de ambulancebroeder en zuster waren erg aardig. Ze hadden een leuk muziekje opgezet en uitgelegd hoe alles werkte. Eenmaal terug op de kamer 6.16 kwamen 1 voor 1 alle verpleging en dokters van het Leyenburg nog even langs om het verhaal te horen en Pascale een hart onder de riem te steken om toch vooral de moed erin te houden. De dokters hebben ook nog uitgelegd waarom het beter was dat de operatie niet is doorgegaan.
Verder is Pascale maandag en dinsdag weer erg moe geweest en heeft het erg benauwd en veel pijn. Alle reacties van jullie doen haar wel erg goed. Ze was er dichtbij en nu maar hopen dat ze snel weer opgeroepen wordt, want dat is steeds meer nodig. Voorlopig putten we energie uit het idee dat we nu weten wat ons te wachten staat!
July 5th, 2006 at 6:53 am
Fijn om even te lezen hoe het nu gaat. We blijven natuurlijk hopen op een nieuwe, snelle oproep. Hopelijk kunnen jullie ook kracht putten uit de mensen die om jullie heen staan, dat zijn er vast heel veel!!
En hopelijk kun je in je stapuurtje lekker even in het zonnetje gezet worden;)
Liefs,Mars
July 5th, 2006 at 12:05 pm
Goed te lezen hoe het nu gaat met jullie. Je hebt weinig keus dan moed erin te houden, maar dat zal zo nu en dan best moeilijk zijn. We blijven duimen voor jullie en hopen, dat er heel snel een telefoontje komt met goed nieuws. Heel veel sterkte maar weer!!
Liefs Regina
July 5th, 2006 at 4:33 pm
Goed zo!!
Niet bij de pakken neerzitten, voor je het weet zit je opnieuw in de ambulace richting Utrecht!!!!
Dat wordt opnieuw zwaar, wachten en weer afscheid nemen…..
Gaat het dan wel of weer niet door ….
Blijf positief, het is de moeite waard.
Weet in elk geval dat wij in gedachten bij jullie zijn!
Groeten,
Hans.
July 5th, 2006 at 5:06 pm
Wat een kracht straalt er van jullie uit! Daar kan menigeen een voorbeeld aan nemen. Ik blijf heel hard duimen dat er weer snel een telefoontje komt voor je!! En er gaat weer een kaarsje aan zo. Heel veel sterkte voor allemaal!
groetjes,
Ingrid
July 5th, 2006 at 6:42 pm
lieve Pascale,mooi om te lezen hoe jullie deze zware dagen samen doorstaan.Erg dapper,krachtig en positief,ik ben trots op jullie!
Pascale,ik kan me voorstellen dat je erg moe bent na alles wat er gebeurt is.Probeer voor zover het kan wat uit te rusten en uit te kijken na de volgende oproep,ik hoop dat hij snel komt en dat je deze zomer van je nieuwe longen kunt genieten,Joep en ik denken aan jou en jullie.
Hou vol meid,veel sterkte en kracht voor de komende tijd.
lieve groetjes Mennie en Joep.
July 5th, 2006 at 8:23 pm
Volhouden en vooral niet opgeven… that’s the spirit!
July 7th, 2006 at 8:29 am
Lieve Pascale,
We hoorden van Corinn dat je nieuwe longen niet doorgingen.
Wat moet het moeilijk zijn om weer verder te wachten.
We leven heel veel met je mee en duimen voor je en alle anderen.
Kop op en lieve groeten van Leo en Nellie
July 7th, 2006 at 6:05 pm
Lieve Pascale en Peter,
We denken vaak aan jullie en zijn in gedachten bij jullie! Hou de moed er in en we hopen op snel een nieuw telefoontje met de mededeling dat er nieuwe longen zijn!!!
Dikke kus van ons
July 9th, 2006 at 6:19 pm
We willen jullie heel veel sterkte wensen. Jammer dat de nieuwe longen niet door kon gaan, hou de moed erin voor de volgende oproep. Heel veel succes, als het zover is.
July 9th, 2006 at 8:55 pm
lieve pascale,
Ik heb even wat tranen gelaten toen ik las dat er longen waren en later dat ze afgekeurd waren. Wat moet je (jullie) in de stess hebben gezeten en wat een tegen valler. Hopelijk is het de eerstvolgende keer wel raak. Ik blijf kei hart voor je duimen meid en houd moed. Allemaal!!
Dikke Kus Corinn