Rustige zondag
Vandaag is het precies een jaar geleden dat Peter me gevraagd heeft om met hem te trouwen. Ik zei toen natuurlijk ja en we zijn toen 22 september getrouwd.
We hebben een hele rustige zondag gehad en eigenlijk hebben we lekker gecomputerd, gebadderd en lekker gelezen.
OOk heb ik weer lekker gekookt en zit ik nu erg vol. Het waren stoofperen met gebakken aardappels en varkenshaas in bladerdeeg. Aankomende dinsdag sta ik al weer 6 weken Hoog Urgent en wat gaan de weken toch snel en we vinden het allemaal heel erg spannend worden.
Ik ga nu zo weer naar het ziekenhuis. Bedankt voor alle mooie blog reacties. Groetjes en tot schrijfs. Pascale.
April 3rd, 2006 at 5:32 pm
lieve pascale ,
leuke foto’s heb je op je weblog gezet.
kus van manon
April 3rd, 2006 at 7:59 pm
Hi Pascale,
Bij mij heeft het 6 weken geduurd voordat ik aan de beurt was. Hoop dat het voor jou ook zo gaat gebeuren. Nog heel veel sterkte tijdens het wachten.
Dikke kus
Yun
April 4th, 2006 at 10:35 am
Ha Pascale,
Ik ben blij voor je dat je af en toe nog een weekendje thuis mag zijn. Dat gewacht in het ziekenhuis lijkt me bijna niet te doen. Niet dat je veel keus hebt natuurlijk. Het is leuk een paar foto’s van je te zien. Ik doe zo een kaart naar je op de bus, ik hoop dat-ie nog in je kamer past….
Heeeeel veel sterkte,
Liefs van Elly
April 5th, 2006 at 2:30 pm
Hoi Pascale,
Bedankt voor je reactie in het geastenboek op de site van Noortje. Dinsdagochtend kom ik mijn dochter op de afdeling laten zien en ik loop zeker even bij je langs. Maar ik heb natuurlijk veel liever dat ik je dan niet zie omdat je getransplanteerd bent! Sterkte met wachten,
groetjes Gertrude
April 5th, 2006 at 9:34 pm
Lieve Pascale,
Het gaat zeker snel zeg!! Jeetje. 6 weken alweer. Nu kan het toch niet meer zo heeeel lang duren, toch…?;)
In ieder geval denken we nog steeds veel aan je. Was wel grappig, gister (of eergister) avond zei ik tegen m’n moeder; “Ik heb zo’n gevoel dat dit wel eens de avond van Pascale kan worden”. Haha. Gewoon zo’n gevoel. Het klopte dan wel niet, maar toch. We hopen snel op goed bericht!!
Nou…Hou je Haaks he!
Kus, Marcia
Oh trouwens, hoe hebben je vader en Manon het gehad??
-X-
April 8th, 2006 at 1:52 pm
Lieve Pascale,
Natuurlijk kan ook ik het niet laten je dagboek te volgen. Wat je de ons laat lezen , wat je meemaakt , lijkt zo ongelovelijk veel op mijn laatste maanden voor mijn transplantatie. Het “uitje” van Kijkduin. Daarna pannekoeken eten. Mijn geheimpje was dan altijd dat we dit op zondag vaak deden als ik niet naar huis ging maar zogenaamd in de tuin van het ziekenhuis ging wandelen met Ed en de honden. Ik zorgde altijd dat de infuuspomp goed genoeg opgeladen was en de O2 tank ook vol zat en dan hadden we een geweldige middag. Ook de honden mochten bij dat pannekoeken restaurant mee naar binnen en kregen water. Dan nog even naar de AH wat inslaan voor de week in het ziekenhuis en ik had weer “energie” voor een weekje ziekenhuis. Nou ik hoop voor jou dat het niet lang meer hoeft te duren. Ik kan je melden dat het hebben van nieuwe longen iets geweldigs is. Mijn start was wat moeizaam maar nu is het geweldig. In heel mijn leven heb ik nog niet zoveel energie gehad. Houd vol, liefs Bianca Ps. doe de hartelijke groeten aan de wat “oudere” generatie verpleging op de 6de verdieping.